Dzień Dawnych/Antycznych Owoców (Włochy)
Starożytne, dawne owoce mówią o owocach
niemal zapomnianych. Wiele małych owoców o nieznanych, kształtach i
smakach, to dziedzictwo, które należy odkryć na nowo. Starożytne owoce
są cenne, ponieważ opowiadają o naszej przeszłości, mówią o nas i
tożsamości naszej ziemi. Starożytne owoce są dziedzictwem, na szczęście
nie wymarłym całkowicie; są to owoce, które jeszcze kilkadziesiąt lat
temu były jeszcze powszechne, a które w ciągu ostatnich czterdziestu lat
zostały zapomniane. Przez długi czas, w niezbyt odległej od nas
przeszłości, te bezcenne skarby stanowiły wyjątkowe źródło bardzo taniej
żywności rosnącej na wsi i w lasach w większości w sposób naturalny.
Owoc sorboli – piękne
drzewo Sorba, jego owoce, Sorboli, o jego dobroci i korzystnych
właściwościach wiedziani już starożytni Rzymianie w 400 roku p.n.e.
Sorba służyła do odpędzania złych duchów z domów. Jej smak jest
niepowtarzalny i swój maksymalny wyraz znajduje w postaci konfitury lub
przerobiony na cydr. Sorboli używano i wykorzystuje się przede wszystkim do przygotowania cydru, likierów (np. Sorbolino), dżemów, sosów i konfitur. Sosy, szczególnie słodko-kwaśne, doskonale sprawdzają się jako dodatek do mięs czy serów.
Corbezzolo – chruścina
jagodna, chróścina jagodna, poziomkowiec, poziomkowe drzewo, drzewo
truskawkowe. To gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych.
Rośnie w regionie śródziemnomorskim, w zachodniej Europie i Azji. Drzewo
truskawkowe ma owocu w odcieniach pomarańczy i jaskrawoczerwonego, to
wiecznie zielony krzew lub drzewo o białych kwiatach przypominających
dzwonki. Owoce są jadalne na surowo, wykonuje się też z nich przetwory,
czasami wytwarza się z nich wina lub likiery.
Dereń – małe, owalne
owoce, które zmieniają kolor, przechodząc pomiędzy odcieniami żółci i
zieleni, a także odcieniami czerwieni, by w momencie dojrzewania
definitywnie przejść w kolor wina. Są to owoce słodkie, ale z kwaśnymi
nutami. We Włoszech owoce są bohaterami dżemów, octów, galaretek, a
nawet deserów.
Volpine Pears to małe,
lekko spłaszczone gruszki, których skórka jest zielona i nakrapiana
rdzą, ich ojczyzną jest Romagna. W przeszłości rosły samoistnie, a swoją
nazwę zawdzięczają temu, że były bardzo cenione przez lisy. Gruszka
Volpina to owoc niskokaloryczny, bogaty w witaminy i błonnik, spożywany
głównie w formie konfitur lub wolno gotowany w winie z przyprawami.
Gruszka Mastantuono,
zwana także gruszką „e Mast’Antuono”, produkowana na wewnętrznych
obszarach Kampanii, w szczególności w prowincjach Avellino, Salerno i
Neapol, to bardzo mała, zaokrąglona gruszka z krótką szypułką. Ma kolor
żółty z brązowymi plamkami i smugami, a miąższ jest miękki i bardzo
pachnący. Gruszka Mastantuono, oprócz tego, że jest spożywana na świeżo,
doskonale nadaje się również do przetwórstwa: do robienia dżemów lub
wykorzystywana jest do ciast nadziewanych ricottą i oblewanych
czekoladą. Bardzo słodki owoc o miękkim, aromatycznym i pachnącym
miąższu.
Azzeruole
– Malpigia granatolistna, inaczej acerola, nadgwiazdka granatolistna
bądź wiśnia z Barbados – gatunek rośliny z rodziny malpigiowatych.
Rodzimym obszarem jej występowania jest południowa część Ameryki
Północnej (Teksas, Meksyk), Ameryka Środkowa i północna część Ameryki
Południowe. Małe, czerwone, lekko spłaszczone pestkowce. Mają soczysty
miąższ i bardzo kwaśny smak. Owoce o orzeźwiającym smaku spożywa się na
surowo, wytwarza się z nich także napoje, dżemy, soki.
Giuggiole – jujuba,
głożyna pospolita, jujuba pospolita – gatunek krzewu lub niewysokiego
drzewa z rodziny szakłakowatych. Występuje w Europie południowej,
Indiach, Himalajach, Chinach. Czerwonawe o kształcie kulistym lub
podłużnym i długości ok. 25 mm. Dojrzewają późną jesienią i zimą, na
drzewie już bezlistnym. Mają smak podobny do jabłek. Świeżo zebrane, jak
również kandyzowane suszone owoce, są często spożywane jako przekąska
lub z kawą. Wędzone daktyle są spożywane w Wietnamie i są określane jako
czarne daktyle. Napój można przygotować przez rozgniecenie miąższu w
wodzie] Zarówno Chiny, jak i Korea produkują słodzony syrop herbaciany
zawierający owoce daktyla w szklanych słoikach oraz puszkowaną herbatę
daktyla w formie torebek. W mniejszym stopniu owoce daktyla są
przetwarzane na sok i ocet daktylowy Są używane do robienia pikli.
Roślina uprawiana jest w Japonii (po japońsku natsume) dla owoców
jadanych na surowo (tzw. daktyle chińskie). Owoce są spożywane także po
ugotowaniu, suszeniu lub w marynacie.
Nespole comuni – nieszpułka
zwyczajna – Nieszpułka zwyczajna, nieszpułka jadalna – gatunek
długowiecznych roślin należących do rodziny różowatych. W naturze rośnie
w górskich, skalistych lasach na obszarze od Krymu poprzez rejon
Kaukazu po Iran i mając niejasny status w Bułgarii, Grecji i
południowych Włoszech. Poza tym gatunek rozpowszechniony jest w uprawie i
w wielu miejscach dziczejący. Owoce są Jabłkowate, kuliste, brązowawe
po dojrzeniu, nagie lub omszone. Z reguły są twarde, o kwaśnym smaku.
Owoce tego drzewa, zwanego również nieszpułką zwyczajną, uprawiane są od
czasów rzymskich, zwykle są dostępne zimą i spożywane po obraniu. Można
je jeść na surowo i w różnych potrawach gotowanych. Owoce są twarde i
kwaśne nawet, gdy są dojrzałe, ale stają się jadalne po zmiękczeniu,
„obcięciu”, przez mróz lub naturalnie podczas przechowywania. Po obraniu
owoce można jeść na surowo, czasami z cukrem i śmietanką lub używać do
robienia galaretki z nieszpułki. Ser nieszpułkowy, jest podobny do
kremu cytrynowego, wytwarzanego z miąższu owoców, jajek i masła.
Sorbe – cenere di montagna
– jarzębina – to drzewo z rodziny różowatych. Owoce przypominające
jagodę są kuliste, o średnicy 6–9 mm, barwy od szkarłatnej do
pomarańczowej. Surowe owoce są niejadalne, nie tylko z powodu gorzkiego
smaku, ale również zawartości trującego składnika (kwas parasorbowy).
Natomiast po przemrożeniu, lub po zanurzeniu na chwilę we wrzątku tracą
trujące właściwości i gorzki smak. Owoce są używane w postaci
przetworów, cenione są w kuchni i przetwórstwie. Zawierają dwukrotnie
więcej karotenu niż marchew oraz alkaloid sorbinę, który nadaje im
gorzki smak. Wyrabia się z nich jarzębiak, soki, dżemy, marmoladę,
syropy, mus. Po usmażeniu z jabłkami stanowią doskonały dodatek do mięs.
Dla celów przetwórstwa uprawiane są odmiany o dużych i jadalnych
owocach.
Rosa canina – dzika róża – Jest to najpospolitszy
gatunek róż samoistnych we Włoszech, bardzo popularny w żywopłotach i na
obrzeżach lasów. Czasami nazywana jest różą zaroślową lub dziką różą.
Jest przodkiem róż uprawnych, początkiem znanych dziś odmian. Z płatków
sporządza się konfitury, szczególnie nadające się do nadziewania
pączków. Płatki kandyzowane nadają się do dekoracji ciast i są dodatkiem
do potpourri. Z owoców przygotowuje się dżemy, soki, syropy i
koncentraty witaminowe. Przetwory z dzikiej róży nadają się do
samodzielnego spożycia, a także służą do aromatyzowania deserów, napojów
i ciast. Aromatyczne herbaty przygotowywane są z owoców i płatków. W
Szwecji zupę różaną (nyponsoppa) przygotowuje się z dojrzałych owoców.
Cotogno
– pigwa jest krzewem lub drzewem, podobnym do gruszy, osiągającym
wysokość do 5 m. Kwitnie w maju, czerwcu białymi lub różowymi kwiatami.
Pigwę uprawiano już w Babilonii 3000 lat p.n.e. Starożytni Grecy
poświęcili je bogini miłości Afrodycie. Pigwę uważano za afrodyzjak.
Pigwa pochodzi z obszarów Azji. Z powodu cierpkiego smaku pigwy nie je
się na surowo, ale zwykle przetworzoną. Są bardzo twarde i trzeba sporo
siły, żeby je pokroić. Owoce pasują do pieczonych deserów z jabłek i
gruszek, do mięs, szczególnie do gęsi i kaczki. Jednak są to jedne z
najlepszych owoców na przetwory, bowiem zawierają duże ilości pektyn,
które w naturalny sposób zagęszczają przetwory. Idealne na marmolady,
dżemy, galaretki, syropy i nalewki.
>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz