Dzień Futurystycznej Kuchni (Włochy)
Cucina Futurista – kuchnia futurystyczna to rodzaj kuchni, który rozwinął się na początku XX wieku i wiązał się z ideami futuryzmu.
Prekursorem kuchni futurystycznej był
francuski szef kuchni Jules Maincave, który dołączył do futuryzmu w 1914
roku. Znudzony „tradycyjnymi metodami mieszania”, które według niego są
„monotonne aż do głupoty”, Maincave zamierzał połączyć elementy obecnie
oddzielane uprzedzeniami: filet z baraniny i sos krewetkowy, orzechy
cielęce i absynt, banan i gruyere (szwajcerski ser), galaretka śledziowa
i truskawkowa.
Oprócz eliminacji makaronu, walka z
„pożywieniem skrobiowym” (tj. makaronem), winną generowania „osłabienia,
pesymizmu, nostalgicznej bezczynności i neutralizm”, Manifest –
napisany przez Marinettiego – głosi rezygnację z widelca i noża,
tradycyjnych przypraw, wagi i objętości jedzenia oraz polityki przy
stole, zaprasza chemików do wymyślania nowych smaków i zachęca do
łączenia muzyki, poezji i perfum z potrawami. Po wydaniu Manifestu
nastąpiła duża seria konferencji i bankietów futurystycznych we Włoszech
i Francji, i w 1932 roku publikacja książki „Kuchnia futurystyczna
Marinettiego i Fillìi”.
Futuryści podjęli się także zmiany
niektórych nazw obcego pochodzenia, koktajl stał się w ten sposób
polibibitą, podobnie kanapka przyjęła nazwę tramezzino.
Przykładowe posiłki i dania:
- Seni italiani al sole – Włoskie piersi w słońcu. Futurystyczny deser z pastą migdałową zwieńczoną truskawką, a następnie posypaną świeżym czarnym pieprzem.
- Rose del diavolo – Diaboliczne róże. Głęboko smażone czerwone główki róż w pełnym rozkwicie.
- Uova divorziate – Rozwiedzione jajka. Ugotowane na twardo jajka są przecinane na pół, ich żółtka są usuwane i umieszczane na puree z ziemniaków, a ich białka na jednej z marchewek.
- Latte sotto luce verde – Mleko w zielonym świetle. Duża miska zimnego mleka, kilka łyżeczek miodu, wiele czarnych winogron i kilka czerwonych rzodkiewek oświetlonych zielonym światłem.
- Traidue – Dwie kromki prostokątnego chleba, jedna kromka jest posmarowana pastą z anchois, a druga kromka pokrojonymi skórkami z jabłka. Pomiędzy dwiema kromkami chleba jest włożona salami. Nazwa pochodzi z języka włoskiego i oznacza „pomiędzy dwoma”.
Kolejność ma zasadnicze znaczenie w tradycyjnych włoskich potrawach,
dlatego kuchnia futurystyczna również odwróciła kolejność dań:
Rozpoczyna się posiłek. Pierwsze danie to
„sałatka polirytmiczna”, która składa się z pudełka zawierającego miskę
liści sałaty, daktyli i winogron. Skrzynia posiada korbę po lewej
stronie. Nie używając sztućców, goście jedzą prawą ręką, lewą kręcąc
korbą. W ten sposób powstaje muzyka, do której kelnerzy tańczą aż do
zakończenia posiłku.
Drugie danie to „magiczne jedzenie”,
które podawane jest w małych miseczkach pokrytych dotykowymi
materiałami. Miskę trzyma się w lewej ręce, prawą wybieramy kulki
wykonane z karmelu i wypełnione różnymi składnikami, takimi jak suszone
owoce, surowe mięso, czosnek, puree bananowe, czekolada czy pieprz.
Goście nie są w stanie odgadnąć, z jakim smakiem zetkną się w następnej
kolejności.
Trzecie danie to „dotykowy ogród
warzywny”, czyli talerz gotowanych i surowych zielonych warzyw bez sosu.
Gość zjada warzywa bez użycia rąk, zamiast tego chowając twarz w
talerzu z warzywami, czując dotyk zieleniny na twarzy i ustach. Za
każdym razem, gdy gość podnosi głowę, żeby przeżuć, kelnerzy spryskują
mu twarz perfumami.
Czytając dzisiaj futurystyczny manifest
gastronomiczny widzimy, że niektóre sugestie Marinettiego znalazły
zastosowanie w obecnej gastronomii. Przepisy, które wówczas wydawały się
rewolucyjne, były w niektórych przypadkach antycypacją włoskiej kuchni
Nouvelle z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Manifest w
rzeczywistości przywiązuje szczególną wagę do prezentacji potraw z
miłością do szczegółów, kompozycją, kolorem i kształtem naczyń.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz